به من بگو روزهایت چه رنگی است؟

تقویم روی میزت ورق می‌خورد و روزها می‌گذرند. به من بگو چطور زمان می‌گذرد؟ بگو چطور زمان از دست می‌رود؟ آوریل تمام شد. یادت هست خاطراتش را؟ تو در کنار روزهای سرسبز آوریل، بهترین تصویری بودی که مسکو می‌توانست به خودش ببیند.

 

به من بگو روزهایت چه رنگی است؟ من این‌جا مدادهای رنگی‌ام را گم کرده‌ام. تو آن‌جا تمامشان را داری؟ هنوز خورشیدت طلایی می‌تابد یا پشت ابرها گم شده است؟ من تنها یک مداد خاکستری دارم. تمام روزهایم را با آن رنگ می‌کنم. نه اینکه فکر کنی خاکستری رنگ غمگینی است. نه، رنگ بی‌حوصلگی‌هاست. رنگ روتین‌ها. من تمام روزها را، غروب‌های یک‌شنبه‌ها را حتی، خاکستری می‌کنم.

آوریل تمام شده است. در خانه‌ی تو «مِی» چه رنگی است؟ خدا کند این‌جا آبی شود؛ همرنگ بارانی که منتظرم این روزها ببارد...